De boerderij en het land achter de dijk hebben een lange geschiedenis. Adri Stuart van de Historische Kring Bemmel heeft een aantal kaarten van het gebied geanalyseerd en dat levert interessante informatie op. Verder hebben we Martin Minkhorst gevraagd wat te vertellen over zijn ouderlijk huis.
Driehonderd jaar Molenwei (300 jaar Molenwei)
Een van de oudste delen van Bemmel is de Molenwei. Het ligt in de historische dorpskern van Bemmel. De naam herinnert aan het land waar de molen gestaan heeft. Het land dat bij de molen ligt wordt al vroeg ‘Molenwei’ genoemd. Het gebied wordt in 1722 in kaart gebracht naar aanleiding van een geschil over de grootte van de wei bij de molen. Het land ligt zo laag dat het “slegt land” genoemd wordt.
Op de verpondingskaart van circa 1810 is te zien dat het gebied ten opzichte van 1722 verder verkaveld is. Er zijn enkele boerderijen en schuren bijgebouwd. De weg die tegenwoordig Molenwei wordt genoemd is herkenbaar. Ook het Oude Kerkhof dat naar de Dorpsstraat loopt, is herkenbaar. In vergelijking met de kaart uit 1810 zijn er in die honderd jaar in de Molenwei twee huizen bij gekomen en de twee boerderijen langs de dijk gewijzigd. Rond 2000, weer honderd jaar later, is er wel het een en ander veranderd. De molen is in 1925 afgebroken en ter plaatse is een afrit gemaakt naar de nieuwbouwwijk De Klappenburg. Het gebied rondom de molen is ingrijpend gewijzigd, waarbij een deel van de weilanden heeft plaatsgemaakt voor nieuwbouw. Het rechterdeel op de kaart is echter grotendeels nog steeds vergelijkbaar met de kaart uit 1722.
Rinus en Geppy Minkhorst
Marinus Hendrikus (roepnaam Rinus) Minkhorst (1926) heeft zijn hele leven op de boerderij aan Molenwei 55 gewoond. Als jonge jongen heeft hij er de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Zijn herinneringen daaraan zijn opgetekend in het boek ‘Twee keer bevrijd’ van de Historische Kring Bemmel (Twee keer bevrijd – Hoofdstuk 15 Rinus Minkhorst). Zijn verhaal laat zien hoe hard er in dit gebied is gevochten.
Ook het verhaal van broer Gerard Minkhorst (1924) is in het boek opgenomen. Gerard koos voor de illegaliteit om niet te werk gesteld te hoeven worden in Duitsland. (Twee keer bevrijd Hoofdstuk 14 Gerard Minkhorst)
Op 28 november 1952 treedt Rinus in het huwelijk met Gerritje Adriana Margaretha (roepnaam Geppy) van Hattem. Samen krijgen zij vier kinderen, twee meisjes en twee jongens, die allemaal opgroeien op de boerderij. Op de gronden achter de dijk ontstaat een gemengd bedrijf met pruimenboomgaarden en bessenstruiken. In eerste instantie worden de koeien gehouden in het achterhuis. In 1962 wordt een stenen schuur gebouwd voor de varkens. Ook probeert Rinus grootschalig kippen te houden, maar dat is geen succes. In 1972 wordt de stal bij het huis gebouwd voor zo’n dertig tot veertig koeien. ’s Zomers pachten Rinus en zijn broer Gerrit samen gronden in de polder waar de koeien vrij kunnen grazen. Vanaf het begin is het de bedoeling dat zoon Martin het melkveebedrijf overneemt. De gemeente verleent echter geen vergunning om uit te breiden en daarmee wordt het onmogelijk om op lucratieve wijze te blijven boeren.
In 1988 staakt Rinus zijn bedrijf. Stilzitten is echter niets voor de man en hij gaat over op het houden van schapen. In de hoogtijdagen heeft hij er wel honderd. In 2002 komt Geppy te overlijden. Zeven jaar later overlijdt ook Rinus.